Strona Główna Ogród Rogownica – uprawa, pielęgnacja, nawożenie

Rogownica – uprawa, pielęgnacja, nawożenie

autor Ogarnij Ogród

W skrócie

  • Charakterystyka – dorasta do 15 cm wysokości, jest intensywnie owłosiona. Roślina ma kępiasty, czasami płożący się pokrój. Listki w zależności od odmiany mogą być lancetowate albo nawet jajowate o srebrzystym często połysku. Kwitnie intensywnie. Kwiatuszki są białe i przybierają formę luźnej lub gęstej wierzchotki.  Owocami są torebki z nasionami. Jest rośliną bardzo ekspansywną i szybko się rozrastającą.
  • Uprawa – podłoże lekkie, piaszczyste i suche. Zbyt żyzne i mokre prowadzi do utraty srebrnego połysku. Miejsce nasłonecznione.
  • Pielęgnacja – wczesną wiosną usuwa się zaschnięte po zimie pędy. Co kilka lat dobrze jest roślinę odmłodzić. Niektóre odmiany po przekwitnięciu się przycina.
  • Rozmnażanie – wysiew nasion, podział kęp i przez sadzonki.

Rogownica (Cerastium) to roślina należąca do rodziny goździkowatych, która to obejmuje, wg różnych źródeł, od 100 do nawet 200 gatunków. Jest to roślina zielna jednoroczna lub bylina, która w naturze występuje w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. Występuje najczęściej na terenach górzystych i skalistych, na łąkach i wydmach. Niektóre jej gatunki uznawane są za chwasty, inne natomiast uprawia się w ogrodach jako rośliny ozdobne. 

Rogownica dorasta do 15 cm wysokości, jest intensywnie owłosiona co sprawia, że srebrzyście połyskuje w słońcu. Roślina ma kępiasty, czasami płożący pokrój. Listki w zależności od odmiany mogą być lancetowate do nawet jajowatych. Kwitnie niezwykle intensywnie a kwiatuszki są białe i przybierają formę luźnej lub gęstej wierzchotki.  Owocami są torebki z nasionami. Jest rośliną bardzo ekspansywną i szybko rozrastającą się na boki

Uprawa rogownicy 

Rogownica preferuje stanowiska nasłonecznione, ciepłe i zaciszne. Podłoże powinno być lekkie, przepuszczalne, nieco piaszczyste i niezbyt zasobne w składniki pokarmowe. O dziwo w żyznym podłożu roślina gorzej rośnie i takiego podłoża przy jej sadzeniu lepiej jest unikać.

Cerastium tomentosum

Cerastium tomentosum, autor: Buendia22, common.wikimedia.com

Ziemia nie może być również nadmiernie wilgotna, powoduje to bowiem, że srebrzyste liście zaczynają zielenieć, kolejne rosną już coraz drobniejsze, zwarte kępy rośliny zaczynają się rozłazić i znacząco spada ilość kwiatków. Dlatego ziemia powinna być nieco piaszczysta, uboga i sucha. 

Rogownica bardzo szybko się rozrasta i dlatego sadzi się ją w dość dużych odstępach.

Pielęgnacja rogownicy 

Starsze kępy rogownicy trzeba systematycznie przerywać wycinając pędy ze środka, zwłaszcza te, które nie rosną w odpowiednim kierunku. Rośliny puszczone na żywioł mogą zacząć się wzajemnie zagłuszać. Dodatkową zaletą przerywania jest odmładzanie roślin co przedłuża ich żywotność w tym samym miejscu. 

Jeśli zima jest dość łagodna, roślina bez problemu przetrwa ją w bardzo dobrej kondycji. Jest to roślina częściowo zimozielona i wiosną należy usunąć jedynie zeschnięte jej fragmenty.  Drugi raz odświeża się rogownicę w czerwcu, już po przekwitnięciu. I wtedy również należy usunąć wszystkie uschnięte pędy. Od sierpnia zostawia się już roślinę w spokoju i nie usuwa się niczego. 

Rogownicy się nie nawozi, jeśli miejsce, w którym rośnie jest już wyjątkowo wyjałowione, można wiosną obsypać rośliny delikatnie dokoła kompostem. 

Najpopularniejsze gatunki rogownicy

Rogownica kutnerowata (Cerastium tomentosum) bylina ta jest idealna do uprawiania na skarpach, skalniakach, albo podwyższonych rabatach. Jest mniej ekspansywna niż inne odmiany. Ma bardzo zwarty pokrój i dorasta do około 10 cm wysokości. Jej listki są wąskie, lancetowate i pokrywa je srebrzysty kutner. Kwiatuszki są gwiazdkowate, białe i osiągają 2 cm średnicy. Roślina kwitnie w maju i czerwcu. 

Roślina ta ma niewielkie wymagania, dobrze rośnie nawet na suchej, piaszczystej i jałowej ziemi. Lubi stanowiska mocno nasłonecznione. Gdy przekwitnie dobrze jest ją przyciąć. Jest odmianą całkowicie mrozoodporną. Wczesną wiosną, zanim zacznie rosnąć dobrze jest ją odświeżyć i usunąć wszystkie uschnięte pędy.

Cerastium alpinum

Cerastium alpinum, autor: Ghislain118, common.wikimedia.com

Rogownicę kutnerowatą rozmnaża się przez podział wiosną lub późnym latem, można również wysiewać nasiona lub sadzić ją z sadzonek.  

Rogownica Biebersteina (Cerastium biebersteinii) od poprzedniej rożni się jedynie wielkością liści, które ma nieco większe. W naturze występuje tylko na Krymie. 

Rogownica alpejska (Cerastium alpinum) jest to bylina górska o zwartym pokroju. Jej pędy są wiotkie, płożące i dorastają do wysokości ok. 5 cm wysokości. Jej listki są drobniutkie (dorastają do 1 cm), szarozielone i w zależności od odmiany mogą być pokryte białym meszkiem. Część listów po zimie zamiera. Kwiaty ma typowe dla rogownic, bialutkie, kwitnące niezwykle bujnie w maju i czerwcu. Ta odmiana jest niezwykle zdobna, pięknie prezentuje się na skalniakach, rosnąc w szczelinach między kamieniami, na skarpach a nawet suchych murkach. 

Zimą niestety może przemarzać, gdyż jest mało odporna na zimowe przemakanie. Dobrze jest ją sadzić w miejscach mocno nasłonecznionych w podłożu lekkim, z niewielką zawartością wapnia, gdzie ziemia jest próchniczo-żwirowa o przeciętnej wilgotności. Kwiaty po przekwitnięciu należy usuwać. 

Rogownica alpejska może być rozmnażana późną wiosną lub latem przez podział kęp lub ukorzenienie pędów.

Fot. główna: Krzysztof Ziarnek, common.wikimedia.com

Przeczytaj także

Dodaj komentarz